Antes de que ti naceras (pra Diana, miña nena)
Ainda ti non naceras
i eu xa te amaba.
Ti estabas
na estraña felicidade
dun oscuro amencer de inverno,
no tempo que entreguéi
á húmida tristura das mareas,
no meu amor polas cousas pequenas,
polas cunchas, polas formigas, polas árbores.
Chegache,
e ao coller nas miñas mans o teu corpiño de aire
comprendín que era a ti a quen agardaba
no meu insomnio perpetuo.
i eu xa te amaba.
Ti estabas
na estraña felicidade
dun oscuro amencer de inverno,
no tempo que entreguéi
á húmida tristura das mareas,
no meu amor polas cousas pequenas,
polas cunchas, polas formigas, polas árbores.
Chegache,
e ao coller nas miñas mans o teu corpiño de aire
comprendín que era a ti a quen agardaba
no meu insomnio perpetuo.
posted by Ismael at 21:25
1 Comments:
Rebosa la dulzura en tus palabras.
Una vez más te diré que no pares nunca de escribir, por lo menos para ella. Imagina cuando sea mayor y lo lea lo orgullosa que estará de su padre ¡cualquiera lo estaría!
Besos que sonríen cuando te leen.
Publicar un comentario
<< Home